کدام خلبان ایرانی «ایرباس 380» را به تهران آورد +عکس

این خلبان 43 ساله ایرانی، 4 سال پیش با هدایت غول پیکر ترین هواپیمای مسافربری حال حاضر جهان از مبدا دوبی به مقصد لندن، نام خود را به عنوان اولین خلبان ایرانی که با هواپیمای ایرباس 380-800 پرواز می کند به ثبت رسانید.

برای نخستین بار هواپیمای پهن پیکر ایرباس 380 در 30 سپتامبر برابر با 8 مهرماه امسال در فرودگاه امام خمینی با صدها مسافر به زمین نشست. این هواپیما که متعلق به شرکت هواپیمایی امارات است تاکنون به دو مقصد پروازی جده و کویت پرواز داشته و احتمالا فرودگاه امام خمینی (ره) به دلیل حجم بالای مسافرت‌ها میان دبی و تهران به عنوان سومین مقصد پروازی این هواپیما انتخاب می شود.

البته ایرباس پهن پیکر 380 به دلیل شرایط خاص فنی و ابعاد به تجهیزات خاصی برای نشست و برخاست در فرودگاه ها نیاز داشت که وجود این توان فنی بالا در فرودگاه امام موجب تقاضای این ایرلاین برای پرواز ایرباس 380 به ایران شد و خوشبختانه همه چیز هم به خوبی و با برنامه ریزی درست پیش رفت.

ایرباس 380 بزرگترین هواپیمای مسافربری جهان است که با گنجایش 555 نفر در سه کلاس و 840 نفر در یک کلاس و با بردی معادل هشت هزار ناتیکال مایل بدون توقف، برای نخستین بار در آوریل ۲۰۰۵ به پرواز در آمد. این هواپیما در سال 2002 وارد مرحله تولید شد و تولید اولین نمونه تجاری هواپیمای ایرباس A380 از ماه مه سال 2004 آغاز شده است. 

اما شاید برای آنهایی که تصاویر مربوط به این موضوع را دنبال کردند این سوال پیش بیاید که چرا خلبان این هواپیما، پس از فرود و توقف اقدام به نشان دادن پرچم کشورمان به تصویربرداران کرد و با خوشحالی این اقدام خود را دقایقی تکرار نمود؟

اگرچه در برخی رسانه ها اشاره ای به ایرانی بودن این خلبان شدن بود اما بررسی های صبحانه اطلاعات جدیدی را در این خصوص نشان می دهد. نام خلبان این پرواز مهم، کاپیتان کامبیز پورقناد است که از خلبانان برجسته شرکت هواپیمایی امارات محسوب می شود.

این خلبان 43 ساله ایرانی، 4 سال پیش با هدایت غول پیکر ترین هواپیمای مسافربری حال حاضر جهان از مبدا دوبی به مقصد لندن، نام خود را به عنوان اولین خلبان ایرانی که با هواپیمای ایرباس 380-800 پرواز می کند به ثبت رسانید.

این خلبان ایرانی با دریافت بیش از 30 گواهینامه از هواپیماهای مختلف و پرواز با هواپیماهای غول پیکری همچون بوئینگ 747-400 و ایرباس 340-500 و پس از انجام امتحانات و کسب بالاترین نمره به عنوان اولین خلبان ایرانی بر روی هواپیمای ایرباس A380 در حال فعالیت می باشند که باعث افتخار ایرانیان فعال در صنعت هوانوردی است.

اگرچه شرکتهای هواپیمایی منطقه مانند ترکیش ایرلاین یا فلای امارات در تلاش برای جذب هرچه بیشتر خلبانان مجرب و با استعداد ایرانی برای تکمیل و ارتقاء کادر پروازی خود هستند و باید مراقب اینگونه اقدامات و نتایج آن در تضعیف صنعت هوانوردی کشورمان بود اما از سوی دیگر چنین حضور درخشانی از سوی خلبانان ایرانی در صنعت هوانوردی جهان کمک خواهد کرد در سالهای آینده تجارب این افراد در جهت رشد صنعت هوانوردی کشورمان نقش مهمی ایفا کند.

"از لفظ فاحشه متنفرم"

خودفروشی دانشجویان انگلیسی برای پرداخت هزینۀ تحصیل

"من از لفظ فاحشه متنفرم، وقتی لغت فاحشه را می‌شنوید ذهنتان سراغ کسی میرود گوشۀ خیابان است و یک معضل اجتماعی است. من چنین کسی نیستم. من درسهایم را پاس می‌کنم، کار خیریه داوطلبانه انجام می‌دهم و مواد مخدر هم مصرف نمی‌کنم. من یک آدم نورمال هستم." 

 سوفی 22 ساله است، در دانشگاه درس می‌خواند و هزینۀ دانشگاهش را از طریق کار جنسی تامین می‌کند. او خودش را یک "همراه" می‌داند. وام دانشجویی که وی می‌گیرد هزینه‌های سکونت و زندگیش را پوشش نمی‌دهد و برنامۀ مقطع درسی فشرده و پنج سالۀ وی اجازۀ کار کردن در شیفتهای معمول را به وی نمی‌دهد. 

"دوست ندارم گزارش روزنامه‌ها راجع به وجود کارگران جنسی دانشجو و اینکه آنها برای پرداخت شهریه تن به اینکار می‌دهند را بخوانم. آنها به گونه‌ای این مسئله را نشان می‌دهند که انگار یا خیلی ساده است یا اینکه خیلی سرگرم کننده است." 

تجربۀ سوفی، مسئلۀ نادری نیست. تحقیقات نشان می‌دهند که مسئلۀ کار جنسی، مسئله‌ای است که حداقل 6 درصد دانشجویان انگلیسی در مقطعی در میانۀ دوران تحصیل با آن دست به گریبان بوده‌اند. 

اما گزارش‌های مشاوران بهداشت جنسی و خیریه‌ها نشان می‌دهد که این مسئله رو به رشد است، و این نگرانی وجود دارد که دانشگاه‌ها عامدانه چشمشان را بر این مسئله- و هر مسئلۀ دیگری که نشان از وضعیت بد اقتصادی دانشجویانشان داشته باشد- بسته‌اند. 

"سوفی" اولین باری که به این کار دست زد، نوزده سال داشت. "جوان بودم و هیچ تصوری نداشتم. راستش را بخواهید اصلاً نمی‌دانید چه کار دارید می‌کنید. به نظرم فقط فکر می‌کردم که برای اینکه بتوانم تحصیلم را ادامه دهم چه باید بکنم و چشم باز کردم و دیدم در این ورطه افتاده‌ام." 

او با قرار دادن آگهی در یک سایت جنسی می‌تواند بر اساس نظرات سایر دختران و پیامهای مشتریان، مشتریانش را انتخاب کند. این سایتها سعی می‌کنند تا بر اساس نظرات کارگران جنسی مشتریان "موجه" را از مشتریان بالقوه خطرناک تفکیک کنند. 

مشتریان این افراد دو دسته‌اند. "اینکال"ها مشتریانی هستند که به آپارتمان او می‌آیند و "آوتکال"ها مشتریانی هستند که وی برای ملاقاتشان باید به محل مدنظر آنها برود. برای اینکار او تنها نیاز به یک خط تلفن دارد. مشتریان او که اکثراً مرد هستند به او پیام می‌دهند تا قرار بگذارند. 

بعد از آنکه در یک مورد "آوتکال" مشتری جلوی خروجش را گرفت "تصمیم گرفتم که دیگر سراغ اینکار نمی‌روم، که دیگر شورش درآمده است." اما بعد از مدتی دوباره در ورطۀ بی‌پولی افتاد و نزدیک بود مجبور شود دانشگاه را ترک کند، و بدین ترتیب دوباره مجبور به بازگشت به کار فاحشگی شد. 

ران رابرتز، استاد ارشد دانشگاه کینگستون، تاکید دارد که این مشکل، مشکلی است که از سوی دانشگاه‌ها نادیده گرفته می‌شود. "دانشگاهها عامدانه چشمشان را بر هر مسئله‌ای که نشان از وضعیت بد مالی دانشجویان است را می بندد."

یکی از موسساتی که مشاورۀ و اطلاعات جنسی ارائه می‌دهد، "افزایش خیره کننده‌ای" در میان دانشجویانی که به آنها مراجعه می‌کنند را گزارش کرده است. 

اگرچه انجمن ملی دانشجویان در حال همکاری با پروژۀ تحقیقی "حضور دانشجویان در مشاغل جنسی" که در ولز انجام می‌شود است، اما همچنان آمار قابل اطمینان بسیار کمی در این زمینه وجود دارد. 

یکی از سخنگویان انجمن ملی دانشجویان می‌گوید: "آنچه که راجع حضور دانشجویان در صنعت جنسی می‌دانیم دقیق نیست و باید از این حالت عبور کنیم و شواهد حقیقی جمع آوری کنیم تا بتوانیم بهتر از دانشجویان حمایت کنیم." 

"رابرتز" عقیده دارد که دانشگاهها به شرکتهای تجاری بدل شده‌اند که هدفشان فروش آموزش به قیمت رفاه دانشجویان است. بر اساس تحقیقی که "رابرتز" انجام داده و در دانشگاههای کیگستون و لیدز منتشر شده است، شش درصد دانشجویان در صنعت تجارت جنسی فعال بوده‌اند که هر ساله 355 میلیون پوند گردش مالی دارد. این نتایج بر اساس پاسخهای 200 دانشجوی مشغول به تحصیل در 29 موسسه آموزشی در سراسر بریتانیا بدست آمده است. 

سخنگوی اتحادیۀ دانشگاههای بریتانیا، گزارش رابرتز را رد می‌کند، و اشاره می‌کند که نمونۀ این تحقیق بسیار کوچک بوده است. وی می‌گوید: "همۀ دانشگاهها در حوزه‌های مختلف، از جمله روابط و بهداشت جنسی، خدمات مشاوره در اختیار دانشجویان می‌گذارند." 

"سوفی" می‌گوید: "حالم از این موضوع به هم می‌خورد. چون، اگر بگویم بابت کارم صد پوند در ساعت می‌گیرم، همه فکر می‌کنند چه کار لوکس و باکلاسی می‌کنم، در حالی که مجبورم جاهایی بروم که رسماً آشغالدونی است. آره، ساعتی صد پوند می‌گیرم، ولی یک ماه ذهنم درگیر آن یکساعت کار است." 

او زمان کارش را با ساعت درسش تنظیم می‌کند و وقتهایی که قرار باشد پروژه‌ای تحویل دهد مجبور است چند هفته کار را تعطیل کند و سپس دوباره برگردد تا وقفه را جبران کند. "الان می‌توانم درسم را ادامه بدهم، اما بعد از اینکه این کار را میکنید و به دانشگاه بر می‌گردید، شخص متفاوتی از قبل می‌شوید. هیچ کس نمی‌داند که ساعتی قبل چه کرده‌اید." 

دانشجویان که سراغ کار جنسی می‌روند معمولاً دو دسته متمایز قرار می‌گیرند: آنهایی که به خاطر مصرف مواد مخدر به ورطۀ کار جنسی می‌افتند و آنهایی که به یک "هدف مشخص" وارد این کار می‌شوند. دستۀ دوم معمولا چون برای خود هدفی آکادمیک قائلند از مراجعه به شبکه های حمایتی خودداری می‌کنند، و "شخصیت کارگر جنسی" خود را جدای از خود حقیقیشان می‌دانند، که این موضوع باعث می‌شود شدیداً احساس منزوی بودن کنند. 

سوفی کارش را به دقت از زندگی دانشگاهیش جدا نگاه می‌دارد. "من با بهترین دوستانم در دانشگاه آشنا شده‌ام، و آنها هنوز هم بهترین دوستانم هستند، اما مطمئنم که اگر به آنها بگویم چه کار می‌کنم، نگاهشان نسبت به من عوض خواهد شد." هیچکس از میان دوستان و خانوادۀ سوفی از کار او خبر ندارد. 

ایجاد و داشتن رابطۀ عاشقانه بسیار برای او سخت است. او می‌گوید: "پسرهایی هستند که من دوستشان دارم و دوست دارم وارد رابطۀ عاطفی با آنها شوم، اما در حال حاضر این امکان را ندارم. چرا که کاری که من می‌کنم درست نیست و هیچ مردی با آن کنار نخواهد آمد." 

"من در خیابان که راه می‌روم و به این فکر می‌کنم که اگر مردم می‌دانستند که من چه کار می‌کنم..." و ادامۀ حرفش را می‌خورد. "کارت را انجام می‌دهی، پولت را می‌گیری و پی زندگیت می‌روی." 

وقتی که فارغ‌التحصیل شود فاحشگی را کنار خواهد گذاشت، ولی مادامی که در دانشگاه است، مجبور به ادامۀ این کار است: "من به آنها (مشتریها) نیاز دارم، اما علاقه‌ای به آنها ندارم، به هیچوجه. وانمود می‌کنم که دوستشان دارم و بعد پی کارم می‌روم. وقتی که تمام شود، بیرون می‌روم و خداحافظ." 

شامپانزه‌ها رقبای آینده انسان‌!

علل پیدایش تفاوت‌های فرهنگی میان جوامع شامپانزه‌ها

زمانی تصور می‌شد که نشر ایده‌ها و فرهنگ مشخصه‌ای است که انسانها را از سایر حیوانات متمایز می‌کند، اما دانشمندان به تازگی برای اولین باری به شواهدی مستقیم از انتقال ابداعات تکنولوژی میان شامپانزه‌های وحشی دست یافته‌اند.

به نقل از ایندیپندنت، مطالعۀ درازمدتی که بر روی شامپانزه‌های جنگل "بادونگو" در اوگاندا انجام شده، نشان می‌دهد که در دو مورد مهارت ساخت ابزار، به صورت اجتماعی در میان اعضای یک جامعه از شامپانزه‌ها منتقل شده است. این اولین بار است که چنین پدیده‌ای در میان شامپانزه‌هایی که در اسارت نبوده‌اند، ثبت شده است.

دانشمندان شاهد بودند که شامپانزه‌ها با دیدن یک "ابزار نوشیدن" -در این مورد اسفنجی که از خزه درست شده بود- که از سوی یکی از اعضای جامعه‌شان اختراع شده بود، شروع به تقلید از او کردند تا اینکه این رفتار خیلی زود در آن جامعه از شامپانزه‌ها شایع شد.

پیشتر می‌دانستیم که شامپانزه‌ها برای جذب آب و نوشیدن آن از برگهای مچاله شده استفاده می‌کنند، اما هیچگاه در طول بیست سالی که این گروه از شامپانزه‌ها تحت نظر قرار داشتند، مشاهده نشده بود که از خزه به عنوان اسفنج استفاده کنند. عادت جدید دیگری نیز میان این شامپانزه‌ها شکل گرفته که آن هم در حال گسترش میان اعضای گروه است؛ در حالیکه هرگز دیده نشده بود که این شامپانژه‌ها از برگهای مچاله‌شده‌ای که قبلاً به عنوان اسفنج استفاده کرده بودند، دوباره استفاده کنند، اما اکنون با بازیافت این برگها را، چند بار از آنها استفاده می‌کنند.

نتایج این مشاهده، می‌تواند در درک چگونگی تکامل فرهنگی‌ در نیاکان اولیۀ انسان، پس از آن که (بین 5 تا 7 میلیون سال پیش) مسیر تکامل انسان و شامپانزه از هم جدا شد، به ما کمک کند.

استفاده مشروع از ماهواره جایز است

 

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی به دو پرسش درباره استفاده از ماهواره پاسخ داده است.

 

 

 

 

آیا استفاده از آنتن ماهواره برای مقاصد مباح و شرعی چه حکمی دارد؟

 

در فرض سؤال در صورتی که خوف انحراف عقیده یا سستی در مسائل شرعی نباشد و یا ارتکاب حرام برای دیگران نیز پیش نیاید، با رعایت جهات شرعی، اشکالی ندارد.